ಕೀರ್ತಿ

ಕೊಡಚಾದ್ರಿ ನೀನೆಷ್ಟು ರಮಣೀಯ
ನೀ ನಿಸರ್ಗದ ಅದ್ಭುತ ವಿಸ್ಮಯ

ಗಿರಿರಾಜ ಆಯೋಜಿಸಿದ ಸ್ವಯಂವರ
ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತಿತ್ತು ಅಂತ್ಹಪುರ
ಎಲ್ಲರ ಮನದಲು ಒಂದೆ ಕಾತುರ
ಯಾರಾ ನಿನ್ನ ಪಡೆವ ಸರದಾರ

ವರುಣನ ಮಳೆಯ ನರ್ತನ
ಅರುಣನ ಹೊಳೆಯುವ ಕಿರಣ
ಚಂದ್ರನ ನಗುವಿನ ಹೂರಣ
ಸೆಳೆಯಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ  ಗಮನ 

ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲಿನ ಚಮತ್ಕಾರ
ಮೇಘಧೂತನ ಬೆಳ್ಳಿ ಗೋಪುರ
ಗಾಳಿಯ ಸಂಗೀತದ ಹಂದರ
ಮೂಡಿಸಿದವು ನಿನ್ನಲಿ ಬೇಸರ

ಬಂತು ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸುವ ಸರದಿ
ಕುತೂಹಲದಿ ಕೇಳುತಿರಲು ಮಂದಿ
ನೀ ನುಡಿದೆ ನಾಚುತ ಮನದಿ
ಆಗಬೇಕೆಂದು ವನರಾಜನ ಮಡದಿ

ನೀ ಹೇಳಿದ್ದೊಂದೆ, ಆತನ ಹಸಿರ ಸಿರಿ
ಹೆಚ್ಚಿಸುರುವುದು ನಿನ್ನ ಕೀರ್ತಿಯ ಗರಿ